Koekiemonster

De één na de ander vliegt naar binnen. Zonder te proeven, zonder te beseffen. Geen idee van de smaak, geen besef van de hardheid, over geur gaan we het al helemaal niet hebben, zelfs de tel kan ik niet bijhouden hoeveel er al naar binnengegleden zijn. Een beetje besef is er als het alweer op is: een sterke neiging om de volgende te pakken en deze ook zo snel weer naar binnen te werken. Deze neiging tegengaan, werkt niet. Het is niet te weerstaan.

Ja, ik zal het eerlijk toegeven, ik ben eigenlijk een koekiemonster, verslaafd aan koekies. Zolang het maar de naam koekje kan dragen, kan ik mezelf eigenlijk niet beheersen. De enige manier om te stoppen als ik eenmaal aan koekjes schransen begonnen ben, is gewoon het pak maar leeg te eten. Hoe ik het me soms ook voorneem dat dit echt de laatste is, het lukt me gewoon niet.

En dan ineens sinds vorige week: aan het einde van de week is de wekelijks ingeslagen hoeveelheid genotsmiddelen nauwelijks aangebroken. Van de heerlijke cake is nog de helft over en de niet te versmaden galettewafels zijn nog geeneens aangebroken. Na het eerste plakje cake kan ik deze week ineens stoppen met eten. Ben ik nu ineens geen koekiemonster meer?

Verklaren kan ik het niet. Is er een korstsluiting in mijn hoofd? Hopelijk niet. Als ik terugkijk, kan ik alleen zien dat ik de laatste maanden me minder schuldig voelde als ik teveel koekjes at. Het is nu eenmaal zo dat ik behoefte heb aan een koekje (oké, en nog één, en nog één..), ik observeer het en gaf er minder een oordeel aan. De laatste weken merk ik dat ik ook met meer smaak mijn lunch eet, net iets meer geniet van het broodbeleg en hier ook in het weekend aandacht aan besteed om iets lekkers te kopen. Een langzaam, onbewust proces van een aantal zaken die nu samen vallen en ineens een resultaat geeft.

Zal ik dan nu definitief verslaafde af zijn? We zullen het zien de komende tijd! Ik blijf mijn vaste portie vooralsnog nog maar inslaan, want ik wil natuurlijk geen last krijgen van afkickverschijnselen en een tekort aan KOEKIES!