Ja! Heb er helemaal zin in!. Deze week doen we weer de krent oefening op de Zen les. Kan ik natuurlijk iedere dag doen, maar overdaad schaadt, dit alleen voor speciale gelegenheden. Ik kijk alweer uit naar die schittering, de tinteling op de lip, de smaakexplosie in mijn mond....
Het moment suprème is dan eindelijk daar. Ik doe mijn ogen dicht en en de krent wordt op mijn hand gelegd. Alhoewel.... ik voel met mijn vingers en kan er nog geen grip op krijgen. Het voelt wat geplet aan, wat hard, erin knijpen heeft niet veel effect. Mmm.. kleine tegenvaller. Zijn het wel krenten?
We doen nu onze ogen open om die fijne schittering te zien. Ik zie echter twee doffe gerimpelde, tsja wat zijn het eigenlijk... uitgedroogde druiven of zo??? Schoonheid is zeker niet in deze lelijkheid te vinden. Ik wil er één tussen mijn vingers nemen, maar dan dreigt de andere weer op de grond te vallen. Erg lastig zo allemaal. Erin knijpen lukt eigenlijk niet, ze lijken wel een beetje (om niet al te negatief te zijn) uitgedroogd.
Ik breng ze nu bijna met tegenzin naar de neus. Mmmm, die heerlijke zoete geur. Even alle negativiteit acher me laten! Ik snuif de geuren op en het water loopt me weer in de mond, maar ik kan alvast vermelden dat dit slechts een Pavlov reactie is. Meteen door naar de lippen. Als fluweel zo zacht heb ik het de vorige keer omschreven. Nou, schuurpapier is een betere beschrijving deze keer.
Optimistisch als ik ben, gaan we gewoon verder. We leggen de twee krenten op het puntje van de tong. Op naar die smaakexplosie. De twee krenten rollen rond in mijn mond. Mijn tong probeert er grip op te krijgen, maar één van de twee krenten wil altijd net niet luisteren. Echt zacht willen ze deze keer ook nog niet worden. Het blijven twee niet te hanteren harde bolletjes in mijn mond die maar wat op en neer botsen tegen mijn tanden. Massage ?? Zat er een geestverruimend middel in die vorige krent?
Dan maar proberen die heerlijke smaak eruit te krijgen. Dan het resultaat laat zich al bijna raden. Weinig smaak te vinden en de krenten glijden langszaam richting mijn maag. Een beetje gedesillusioneerd open ik mijn ogen weer.
Alles is in ieder geval met volle aandacht gegaan en ik was me goed bewust van al mijn gedachtes maar de torenhoge verwachtingen konden natuurlijk nooit worden waargemaakt. Bij meditatie gaat het meestal erom om negatieve bubbles te verwerken maar soms moet er ook een positieve bubble knappen om me weer met beide benen op aarde te zetten. Een krent is en blijft gewoon een krent. Zowel de eerste krent als de laatste twee krenten. Alles bij elkaar was dit wellicht nog wel een betere les dan de vorige.
Het moment suprème is dan eindelijk daar. Ik doe mijn ogen dicht en en de krent wordt op mijn hand gelegd. Alhoewel.... ik voel met mijn vingers en kan er nog geen grip op krijgen. Het voelt wat geplet aan, wat hard, erin knijpen heeft niet veel effect. Mmm.. kleine tegenvaller. Zijn het wel krenten?
We doen nu onze ogen open om die fijne schittering te zien. Ik zie echter twee doffe gerimpelde, tsja wat zijn het eigenlijk... uitgedroogde druiven of zo??? Schoonheid is zeker niet in deze lelijkheid te vinden. Ik wil er één tussen mijn vingers nemen, maar dan dreigt de andere weer op de grond te vallen. Erg lastig zo allemaal. Erin knijpen lukt eigenlijk niet, ze lijken wel een beetje (om niet al te negatief te zijn) uitgedroogd.
Ik breng ze nu bijna met tegenzin naar de neus. Mmmm, die heerlijke zoete geur. Even alle negativiteit acher me laten! Ik snuif de geuren op en het water loopt me weer in de mond, maar ik kan alvast vermelden dat dit slechts een Pavlov reactie is. Meteen door naar de lippen. Als fluweel zo zacht heb ik het de vorige keer omschreven. Nou, schuurpapier is een betere beschrijving deze keer.
Optimistisch als ik ben, gaan we gewoon verder. We leggen de twee krenten op het puntje van de tong. Op naar die smaakexplosie. De twee krenten rollen rond in mijn mond. Mijn tong probeert er grip op te krijgen, maar één van de twee krenten wil altijd net niet luisteren. Echt zacht willen ze deze keer ook nog niet worden. Het blijven twee niet te hanteren harde bolletjes in mijn mond die maar wat op en neer botsen tegen mijn tanden. Massage ?? Zat er een geestverruimend middel in die vorige krent?
Dan maar proberen die heerlijke smaak eruit te krijgen. Dan het resultaat laat zich al bijna raden. Weinig smaak te vinden en de krenten glijden langszaam richting mijn maag. Een beetje gedesillusioneerd open ik mijn ogen weer.
Alles is in ieder geval met volle aandacht gegaan en ik was me goed bewust van al mijn gedachtes maar de torenhoge verwachtingen konden natuurlijk nooit worden waargemaakt. Bij meditatie gaat het meestal erom om negatieve bubbles te verwerken maar soms moet er ook een positieve bubble knappen om me weer met beide benen op aarde te zetten. Een krent is en blijft gewoon een krent. Zowel de eerste krent als de laatste twee krenten. Alles bij elkaar was dit wellicht nog wel een betere les dan de vorige.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten