Ineens begint Mijnheer achter me
te tieren. Hij gaat helemaal los, naar al snel blijkt op mij. Hij
scheldt me de huid helemaal vol. Ik neem het gelaten in ontvangst
namens alle wielrenners in Nederland. Mijnheer is een paar keer van
zijn sokken gereden door een roekeloze soortgenoot van mij en ik mag
daarvoor boeten. Ik begrijp Mijnheer wel. Hij voelt zicht machteloos,
hij vreest niet levend thuis te komen en niemand doet iets voor hem
om die aso's van het fietspad te weren.
Ik geef bij Mijnheer aan dat ik
het heel erg voor hem vind. Wat kan ik meer voor hem doen?
Hierbij een oproep aan alle
wielrenners rond Zeist: laten we wat beter op Mijnheer letten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten