Fouten maken

Hoe een losse opmerking zoveel teweeg kan brengen. Rients Ritskes vroeg me, waarschijnlijk gewoon vanuit interesse, of ik de hartsoetra al uit mijn hoofd kende. Ik kon nog net netjes nee uitbrengen maar in mezelf dacht ik vol ergernis: moet dat dan? Wat denkt die man wel... Waarom is dat nodig? Wat brengt mij dat verder?

Nou wat het me verder bracht kwam ik al snel achter! Afgezien van de weerstand die ik tegen de vraag had, merkte ik ook vrij snel waarom ik de soetra maar braaf van het papiertje bleef lezen: bang om fouten te maken. Stel je voor dat ik er één vreemde klank naast zou zitten. Wat zouden die andere mensen wel niet van me denken? 

Maar ja, ik besefte ook wel dat ik ook nooit had leren lopen zonder een paar keer flink op mijn bek gegaan te zijn. Dus tijdens de stilteweek met drie hartsoetra's per dag heb ik heerlijk continue geprobeerd de soetra uit mijn hoofd te reciteren. Het is me nooit gelukt, maar ik kwam wel veel verder dan ik dacht.

Trouwens: niemand die me vreemd heeft aangekeken als ik er weer een keer totaal naast zat te zingen, dus daar hoefde ik eigenlijk ook niet bang voor te zijn. Fouten maken mag blijkbaar!