Als je zit dan zit je. Het klinkt zo
lekker eenvoudig. Maar ik besef me sinds kort dat ik wel zat tijdens
het mediteren maar eigenlijk vooral zat … te wachten. Wachten tot
het weer voorbij zou zijn. Wachten totdat ik weer iets anders zou
kunnen doen. Ik zat eigenlijk altijd op hete kolen zonder te beseffen
hoe heet dit kolen nu eigenlijk waren.
Tijdens mijn laatste stilteweek ben ik
bewust geworden van de temperatuur van mijn kussentje en heb ik
geleerd gewoon te zitten in plaats van te zitten wachten. En ik
leerde vooral dat ik heel vaak op hete kolen zit. Ik zit op die hete
kolen in de auto om zo snel mogelijk thuis te komen, ik zit op hete
kolen als ik eet, ik zit op hete kolen als ik in een vergadering zit.
Mijn kolen zijn flink afgekoeld
sinds mijn stilteweek, maar ik zal eerlijk toegeven: helemaal koud
zijn ze nu ook nog niet. We oefenen verder!
Fragment
uit het schilderij De
verkeerde wereld (1559)
van Pieter
Brueghel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten