Bomen

Ik kan het me nog als de dag van gister herinneren: die overweldigende indruk toen ik voor het eerst in een tropisch regenwoud rondliep. De bomen waren zo'n indrukwekkend groot. Tezamen met het bijna oorverdovende geluid van de insecten gaf dit een gevoel van totale eenheid: dit bos, alle bomen, planten en beesten te samen is één groot levend wezen.

Deze indruk komt weer bij me naar boven als ik Jung's “De mens en zijn Symbolen” lees. Stenen en bomen. Dat zijn de eerste twee symbolen die me raken en een betekenis voor me hebben. De boom staat (o.a.) symbool voor persoonlijke ontwikkeling, groei en aarding.

Toeval dat deze ervaring in het regenwoud samenviel met voor mij het begin van mijn huidige pad met meditatie en dit blog? Zal Jung gelijk hebben dat daar in het regenwoud mijn onbewuste tot me sprak?

Stenen

Mijn gedachten gaan terug naar een strand in Spanje. Ik vond de mooie ronde, gladde stenen zo mooi. Ik was erdoor geïntrigeerd en kon het niet laten er drie te mee te nemen in mijn rugzak.

Ik lees Jung's “De mens en zijn symbolen”. “Veel mensen kunnen het niet laten stenen van een beetje ongewone kleur of vorm op te rapen en te bewaren zonder te weten, waarom ze dit doen”. Hé, that's me!

Volgens Jung: Het Zelf wordt gesymboliseerd in de vorm van een steen. De steen symboliseert de eenvoudigste en diepste ervaring van iets eeuwigs. Religies gebruiken stenen om God aan te duiden, we plaatsen stenen op een graf, we hebben de 'steen der wijzen'. 

Dieren hebben hun intuïtie en instinct. Vogels vliegen de wereld rond op hun interne kompas. Zalmen weten hun paaigronden moeiteloos te vinden. En ik? Ik raap op intuïtie stenen, zonder te weten waarom eigenlijk maar waarschijnlijk met een goede reden. Net zoals al die dieren veel op intuïtie doen.

 

Ergernis

Na lang twijfelen besluit ik toch maar vandaag naar de yogales in de sportschool te gaan. Waarom die twijfel: omdat ik me tijdens deze yogales aan van alles en nog wat erger! Goede reden om niet te gaan zou ik zeggen en gewoon morgen een andere les te volgen. Aan de andere kant: ik besef maar al te goed dat de ergernissen bij mezelf zitten en dat ik mezelf makkelijker kan veranderen dan de zaken waaraan ik me erger. Je voelt hem wellicht al aankomen: ik besluit toch lekker te gaan en de confrontatie met mijn ergernissen aan te gaan. 

Nu kan die les met zo'n instelling natuurlijk alleen nog maar meevallen en dat deed het dan ook. Ik zie al snel de dingen waaraan ik me de laatste keer ergerde voorbij komen, maar ik zie meteen in dat die ergernis vooral een gebrek aan focus richting mezelf is. Door me meer op mezelf te richten verdwijnen al die ergernissen als sneeuw voor de zon.

Dat was weer een waardevolle zenles, die yogales van vandaag!