Verwachtingen

Bah, wat is er mis met dat ijsje. Ik neem een lik van het ijsje en trek een vies gezicht. Citroen hoort toch heel anders te smaken? Het is veel te zoet. Oh wacht even. Na lang twijfelen heb ik op het laatste moment voor peer gekozen en niet voor citroen, ziet er hetzelfde uit maar smaakt net wat anders. Nu ik dit weer weet, smaakt het ijsje me ineens een stuk beter. Erg lekker bolletje peerijs!

Wel apart om te zien hoe zelfs een zintuig als smaak (wat kan daar nu mee mis gaan met 5 primaire smaken?) al door een kleine verwachting op een totaal verkeerd spoor wordt gezet. De zoetige peersmaak wordt geïnterpreteerd als een zure citroensmaak waar iets goed mis mee is. Mijn gewaarwording van de ijssmaak wordt dus meer bepaald door de gedachte aan het citroenijs dan aan de echte smaak van het peerijs, zuur en zoet zijn ineens niet meer te onderscheiden.

In dit geval was er geeneens sprake van een grote verwachting. Ik had zelf al gekozen voor het peerijs en het citroenijs stond niet heel hoog op mijn bucketlist. Het was niet meer dan een onbewuste gedachte. Mijn verwachtingen bepalen voor een groot gedeelte al hoe is iets zal gewaarworden. In hoeverre zal alles wat ik zie, hoor, voel, ruik, proef en ja wellicht ook denk, flink beïnvloed kan worden door mijn verwachtingen? Ik wil het geeneens weten. Ik hoor bijvoorbeeld wat ik wil horen en niet wat er gezegd wordt; ik zie bepaalde zaken net iets mooier dan ze in werkelijkheid zijn (de beroemde roze bril!) of ik proef een citroensmaak als ik peer eet. 

Weg dus met die verwachtingen en de wereld gewoon waar te nemen zoals deze zich openbaart. Voor een pure ervaring en een betere smaak.