Wat een geweldige week. Ik was een
weekje in de sneeuw in Oostenrijk. Mooie bergtochten gemaakt met mooi
weer en een geweldig gezelschap. Veel meer zou ik eigenlijk niet
wensen, maar er was net iets meer deze keer ten opzichte van vorige
vakanties dat het zo geweldig maakte: ik werd gedurende de week
bevestigd waar ik momenteel sta en waar ik mee bezig ben.
Lichamelijk zat ik heerlijk in mijn
vel, na wandelingen van 10 uur was ik nog fit als een hoentje, ik kon
uren verse sporen trekken om weer bij een volgend topje te komen.
Tijdens de enkele korte meditatie merkte ik dat ik rustig in mijn
hoofd was. Met de groep was het reuze gezellig en maar kon toch ook
mezelf zijn.
Verder was ik bewust van mijn
beperkingen: de onzekerheid bij het geven van een yogalesje op een
mistige dag in de berghut, het soms even dwarsliggen door me niet
aan afspraken te houden. Tsja, dat is nu even waar ik sta.
Work in progress zullen we maar zeggen.
Maar wellicht het mooiste was nog dat
ik me bewust van oude gewoontes die er nu niet waren: geen grote
teleurstelling als de tocht anders liep als gewenst, geen zorgen en
ongeduld als het allemaal niet snel genoeg ging maar volop vertrouwen
in de groep. Ook klampte ik me niet vast aan één persoon in de
groep maar kon met iedereen op zijn tijd omgaan en aandacht geven.
Samengevat: wat een geweldige week! Of had
ik dat al gezegd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten