Dat is weer eens iets anders dan eieren
zoeken met Pasen. Dit jaar op zoek naar emoties!
Waarom zou ik daar nu op zoek naar
gaan? Emoties zijn al erg genoeg als je ze overkomen. Tenminste, zo
keek ik er een paar jaar geleden wel tegenaan. Vooral niet teveel
aandacht aan geven, er lekker een rationele verklaring voor zoeken
zodat ze snel weer naar de achtergrond verdwijnen.
Afgelopen maanden heb ik al aardig
geleerd om ook van emoties te genieten, ze te accepteren en niet
meteen naar de achtergrond proberen te drukken. Ja, ook negatieve
emoties als verdriet. Laten we eerlijk zijn: als ik van iets
emotioneel wordt dan raakt het me, dan is iets belangrijk voor me,
het brengt me in beweging!
Maar nu keer ik het eens om. De
afgelopen weken brengt iets me in beweging, iets is belangrijk voor
me, iets bepaalt mijn doen en laten. Maar ik heb geen flauw idee wat.
Ik zoek naar antwoorden, naar het waarom. Ik voel dat de antwoorden
die ik mezelf geef geen emotie oproepen. Ik zit nog op het verkeerde
spoor, er moet iets op de achtergrond spelen. Wat raakt me toch zo
onbewust?
Dus: op zoek naar de verborgen emotie
als een verborgen paasei! Wel zo toepasselijk dit weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten