Complimentje

“Goh wat zit je haar leuk” dacht ik toen ik de zenlerares in Nijmegen zag. Maar nee, om dat nou zomaar te zeggen, kwam eigenlijk geeneens in me op.

De zenles die volgt heeft als oefening, juist ja hoe toepasselijk: complimentjes geven en ontvangen. Eerst de complimentjes geven: toch best wel lastig om dat bij een onbekende te doen, maar door goed naar me gevoel te luisteren lukt dat helemaal niet slecht. Ik kreeg helaas niet de kans de zenlerares mijn complimentje over te brengen.

Maar dan, oeff, complimentjes ontvangen blijkt nog veel lastiger: “Wat een leuke blouse heb je aan!” (ach, toevallig gister een familiefeestje gehad..), “Wat ben je ontspannen in deze nieuwe omgeving” (ach, ik was hier vorige week ook al, dus niet zo nieuw..), “Wat een toewijding om zomaar een les in Nijmegen te volgen vanuit Zeist.” (ach, ik werk in Nijmegen dus was toch in de buurt..). Waarom kan ik niet gewoon het compliment in ontvangst nemen in plaats van het continue af te zwakken?

Het huiswerk is bijna voorspelbaar: geef in het dagelijks leven ook eens wat meer complimentjes. Nou, daar komt ie dan eindelijk: Goh Rozanne, wat zat je haar leuk!