Wat een raar idee ineens om zo met zijn tweeën te eten. Het is bijna stil en sereen. Op de één of andere manier mis ik de reuring van Guppy. Als ze er wel is, is het gedoe en nu is het gedoe een gemis. En dat is eigenlijk best bijzonder.
Een paar maanden geleden was het de grote drempel voor me om over te stappen: Guppy voor het eerst ontmoeten. Een jaar daarvoor schrok het idee van een Guppy om me heen me helemaal af, maar ik had al wel bedacht dat bij de juiste vrouw dit ook wel goed zou komen. Onwennig liep ik die drempel van de kamer over die ik al zo vaak overgegaan was. Het klikte vanaf het eerste moment.
Zo aan het einde van de kerstvakantie blijkt dan ineens wat voor een proces zich sindsdien heeft afgespeeld, vooral door een paar dagen dag en nacht (vooral 's ochtends veel te vroeg) met Guppy op te trekken. Ineens even een flits van: ik mis hier iemand. Het raakt me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten