Voor een derde keer lees ik het boekje
“Go East” van Stine Jensen, op zoek naar de woorden die ik niet
kan vinden. Het blog van deze week is ook wat later, gewoon omdat ik
nog aan het zoeken was...
Stine is op het pad van de
kundalini yoga gekomen. Haar boekje slaat een ontzettend mooie brug
tussen Oost en West. De yogatraditie en alles wat er bij komt kijken
wordt mooi geanalyseerd en binnen een kader van de Westerse
filosofische traditie geplaatst. Dit zet alles in de huidige
tijdsgeest, werkt relativerend en haalt het eventuele zweverige van
het onderwerp. Een mooie introductie in Oosterse ervaringsfilosofie
vanuit het Westen en vanuit een heel persoonlijk perspectief
geschreven.
Welke woorden kan ik dan niet
vinden? Woorden die niet te vinden zijn. Ik begin langzaam te
realiseren dat er geen woorden zijn voor de pure ervaring van wat
Stine doormaakt en van wat ze geleerd heeft. Hier schieten woorden
tekort voor zonder heel zweverig of poëtisch te worden. Hier is taal
niet voor gemaakt. Het gevoel van “de dag is rond”, “de tijd is vloeibaar”, het gevoel te houden van iedereen, het gevoel in tranen te kunnen uitbarsten bij het
gefluit van een vogeltje is gewoon niet in woorden te vatten. Bij de
derde keer lezen zie ik wel de zinnetjes die hier even naar
verwijzen, gewoon een klein zinnetje tussendoor waaruit blijkt dat Stine
heel goed weet wat ik bedoel. En laten we eerlijk zijn: om een boekje
toegankelijk en verkoopbaar te houden moet het zeker niet te
zweverig worden en dat heeft Stine goed begrepen.
Zoals gezegd, het boekje is een
hele mooie introductie bij het bewandelen van een spiritueel Oosters
pad. Het enige wat je dus bij dit boekje niet krijgt is de ervaring.
Wellicht dat Stine ter promotie van haar boekje er een yogales bij
kan doen! Ik meld me alvast aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten