Om je lichamelijke toestand te checken
is het zo lekker makkelijk: thermometer erin en je weet op de tiende
graad hoe het er met je voorstaat. Een griepje is zo vastgesteld.
Voor je geestelijke toestand bestaat
dit helaas niet. Als ons de sociale vraag gesteld wordt “Hoe gaat
het met je” komen we waarschijnlijk niet veel verder dan vier of
vijf degradaties in ons geluksgevoel. We kennen allemaal wel dat
ultieme gevoel dat we heel de wereld aankunnen. Alles wat we willen
lukt en alles zit mee. Ons geluk zouden we zonder twijfel een dikke
10 geven. We kennen helaas allemaal ook wel het gevoel dat we totaal
in de put zitten. Op die momenten lukt niets wat we willen en alles
wat ons overkomt, zit nog tegen ook. Op de geluksschaal zouden we
onszelf een 1 geven.
Nu terugkijkend, heb ik het gevoel dat
de afgelopen maanden mijn geluksthermometer beetje bij beetje, iedere
dag langzaam van een tien naar een onvoldoende is gezakt. Waaraan ik
merkte dat mijn geluksgevoel als water door mijn vingers langzaam weg
glipte: 's ochtends net niet uit bed willen komen, toch een keer het
mediteren overslaan, de koude douche overslaan, net iets minder
aandacht voor het eten hebben, net iets vaker op je telefoon kijken
of er in de wereld nog iets gebeurd, net iets vaker minder
glimlachen, je net iets eenzamer voelen met de feestdagen. Allemaal
kleine dingetjes die ik niet meteen opmerkte en die op zich niet heel
veel zeggen, maar allemaal tezamen ervoor zorgen dat mijn thermometer
iedere keer verder zakt.
Doordat het de afgelopen maanden zo
geleidelijk is gegaan en de hele schaal doorlopen heb, hoop ik dat ik
mijn thermometer goed gekalibreerd heb en vanaf nu mijn eigen
gelukstemperatuur kan vaststellen.
Hoe het met me gaat? Een 8,2 zou ik
zeggen! Hoe dat zo snel weer komt: volgende week meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten