Stilte I

De oefening tijdens de stilte retraite lijkt zo eenvoudig. Zeg eens aaa. Oftwel, roep de mooiste aaa die je hebt. Het hele bos galmt tijdens de pauzes van de aaa's: hoog, laag, hard en zacht.

Mijn eerste aaa: een 7½. Althans, dat vond ik zelf. De leraar vond het een mager zesje. Of ik last had van een te groot ego door mezelf zo'n hoog cijfer te geven? Dat beschouwen we dan maar als een compliment met mijn veel te kleine ego!

Na nog wat mee geschreeuwd te hebben in het bos, de volgende dag poging twee. Na een kleine aanwijzing komen we al een een achtje uit. Tsja, een Pavarotti zal ik nooit worden, maar we oefenen nog verder met hoog en laag en warempel, ik lijk iets te voelen: bij een bepaalde toonhoogte lijkt het te resoneren. Iets hoger of lager en de stem zit meer in mijn keel. Zal je mond als muziek instrument gebruiken het volgend stapje zijn?

Hoe het afliep? Ach ja. Het is een Zen retraite. Vooral niet teveel nadenken maar vooral doen. Ook dat schijn je te horen, maar nu toch een goede acht!