Daar ben ik dan op mijn tweede stilte retraite. Hele
week mediteren en stil zijn en dan wil je natuurlijk wel dat het
bijzonder is. Ik wil natuurlijk met een mooi verhaal thuis komen voor
mijn blog! Daar komt nog bij: de eerste keer was super
bijzonder, dus hoge verwachtingen!
Maar helaas, niets van dit alles deze keer. Het is
gewoon, nee, valt eigenlijk zelfs tegen. Maar ja, dat laatste komt
wel weer omdat het niets bijzonders is en met al die verwachtingen
valt dat dan weer tegen. Beetje afzien, beetje veel afzien, iedere
meditatie weer wat anders.
Ik observeer, ik hoor, ik voel, ik ruik, ik voel, ik
voel me krachtig. De normaalste zaken van de wereld, maar dan
allemaal iets intenser. Dat is wellicht het bijzondere, maar zo voelt
het nog niet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten