TO KO BO DAI SET TA E HAN NYA HA RA MI
TO
Een onnavolgbare stroom van woorden
klinkt iedere ochtend om half zes door onze stilteruimte (een half uurtje per dag mogen we ons even te buiten gaan!). Even er
niet met je aandacht erbij zijn en je bent direct de draad kwijt en
zie die dan nog maar eens op te pakken. Ik hoor mezelf zingen, ik
hoor de mensen direct om me heen, de een hoog, de ander laag, ieder
met zijn foutjes. Ik probeer zo goed mogelijk in de flow van het
gezang mee te gaan, hard werken zo in de vroege ochtend.
Maar dan hoor ik ineens de stem van de
groep van zestig, de collectieve stem. Een stabiele stem die rustig
klinkt, alle stemmen zijn één. Geen hoog, geen laag, geen foutjes.
Hier kun je heerlijk op aanhaken en dit volgen. Het volgen van het
collectieve kost aanzienlijk minder energie en geeft energie om daar
deel van te mogen uitmaken.
Wellicht dat dit voor meer zaken in het
leven geldt: eerst afstemmen op het collectieve.Waar vinden we dat eigenlijk in het dagelijks leven? We blijven zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten